Er is natuurlijk niet één dag waarop je iemand kan herdenken. Gelukkig is elke dag een nieuwe dag om stil te staan bij wat iemand voor jou heeft betekend. Dit mag met een lach en een traan. Mooi dat iemand op deze manier eigenlijk nog voortleeft.

'Je zit in ons bloed, onze herinneringen en in ons hart. Zo blijven we dus eigenlijk altijd samen.' Is de laatste zin van mijn verhaaltje tijdens de herdenking.

Veel dank voor jullie bloemen, mailtjes, kaartjes, appjes en het schriftje, ook met prachtige verhaaltjes en lieve zinnetjes, wat wij onlangs hebben ontvangen. Ook wij kunnen beamen dat papa het 'onbegrijpelijk' vond dat hij tijdens zijn ziek zijn zo veel kaarten van jullie mocht ontvangen. Hierbij ook onze dank voor jullie steun aan hem.

Tot slot nog een tennis stukje uit mijn verhaaltje over papa.

'Dan ontstaat papa de tennisser. Eerst in Soesterberg later bij Griffensteijn. Vele lessen en tennis uren heeft hij beleefd op de baan. Op Soesterberg hebben papa en ik ook vele uren samen 'gebald', zoals hij dat noemde. Papa gebruikt woorden als 'gaas' voor het net en 'windsel' voor wat de meeste mensen grip noemen, het is even wennen maar we begrijpen elkaar. Papa wil trouwens het liefste bij elke bal die hij slaat 'toek' horen want dan 'draagt' hij lekker. Maakt hij aan het einde van een lange rally, want dat kan hij goed, een, naar mijn mening, mooi punt dan kon dat volgens hem toch niet zo zijn want, zijn bal 'draagde' niet lekker.'

Groet Franklin & Nancy